Browsing by Author "OLCAY, Burhanettin (Tez Danışmanı)"

Now showing 1 - 2 of 2
  • No Thumbnail Available
    Item
    Kedilerde ekstremite uzun kemik kırıklarının intrameduller pin uygulaması ile sağaltım sonuçlarının klinik ve radyolojik değerlendirilmesi.
    (Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Cerrahi (Veterinerlik) Anabilim Dalı) ÜNAL, Hidayet (Yazar); OLCAY, Burhanettin (Tez Danışmanı)
    Kedilerde Ekstremite Uzun Kemik Kırıklarının İntrameduller Pin Uygulaması ile Sağaltım Sonuçlarının Klinik ve Radyolojik Değerlendirilmesi. Çalışmanın amacı, kedilerde karşılaşılan uzun kemik kırıklarının intrameduller pin tekniği ile sağaltım sonuçlarının değerlendirilmesi ve yapılacak çalışmalara katkı sağlamanın yanında, bu konuda çalışan klinisyenler için yönlendirici olmasıdır. Bu çalışma Mart 2008 ? Mayıs 2010 tarihleri arasında Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği'ne getirilen, klinik ve radyolojik muayeneler sonrasında, ekstremite uzun kemiklerde kırık belirlenen değişik ırk, yaş ve cinsiyetteki 40 kedi üzerinde gerçekleştirildi. Bu olguların 34'ünde Steinmann pini, 3'ünde Schanz pini, 3'ünde Kircshner teli ve 26'sında serklaj teli uygulanmıştır. Bununla birlikte intrameduller pin tekniği kullanılarak fiksasyonu sağlanan 34 olguda retrogtrad teknik, 6 olguda ise anterograd teknik uygulanmıştır. Olguların 2-4 hafta ara ile klinik ve radyografik kontrolleri yapıldı. Yalnız 1 olguda hasta sahibinin postoperatif bakım koşullarını yerine getirmemesi nedeniyle quardiceps kontraktürü tespit edildi. 39 olguda ise fonksiyonel iyileşme gözlendi. Fonksiyonel iyileşme gözlenen 39 olgunun 2'sinde pin migrasyonu, 2'sinde pinin genu eklemine penetrasyonu tespit edilmiştir. 1 olguda destekli bandaj koltuk altı dokusunda açık yaraya sebep olmuştur. 1 olguda ise 3 hafta sonunda ilk kez kontrole getirilen olguda dikiş bölgesindeki enfeksiyonun kemik dokusunda enfeksiyona sebebiyet verdiği tespit edilmiştir.abstractThe aim of this study is; to evaluate the results of the treatment of long bone fractures with intramedullary pin technique in cats and besides to contribute future research, to guide to the clinicians studying about this topic. This study conducted between March 2008 and May 2010, in Ankara University Faculty of Veterinary Medicine Orthopaedics and Traumatology Clinics, with assorted race, age and sex 40 cats that diagnosed with clinical radiologic evaluations as extremity of long bone fractures. Steinmann pin was used in 34 cases, Schanz pin was used in 3 cases, Kirschner wire was used in 3 cases, cerclage wires was used in 26 cases. Althoug, retrograde technique was used in 34 cases and anterograde technique were used in 6 technique which they treated by intramedullary pins. Cases were controlled radiographically once every 2-4 weeks. In one case quardiceps contracture was defined because of the owners bad postoperative care management. 39 cases were evaluated as fully functional recovery. In 39 cases, pin migration was seen in 2 cases, pin penetration to joint capsule of genu in 2 cases, in one case splint was caused wound in axillary area, in one case cat was brought to the ortopedics clinc 3 weeks after the surgery, it was defined that the skin infection caused to the bone infection.
  • No Thumbnail Available
    Item
    Köpeklerde ön ekstremite travmatik lezyonlarının dağılımı ve sağaltım seçenekleri üzerine klinik çalışmalar
    (Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Cerrahi Anabilim Dalı) ÖZTÜRK, Gökhan (Yazar); OLCAY, Burhanettin (Tez Danışmanı)
    Bu çalışmada, Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Cerrahi Anabilim Dalı Ortopedi Kliniğine getirilen ve ön ekstremitelerinde travmatik lezyonları bulunan değişik ırk, yaş ve cinsiyetteki 40 köpek değerlendirilmiştir. Ön ekstremite travmatik lezyonları şikâyeti ile getirilen olguların anamnezleri sonrası ilgili ekstremitenin klinik muayenesi, ağrı, sıcaklık artışı, şişkinlik, deformasyon ve krepitasyon yönünden yapılmıştır. Klinik muayeneleri sonrası radyografileri alınmış; lezyonların tipi, lokalizasyonu, deplasman derecesi, travmanın üzerinden geçen süre ve hastanın vücut ağırlığı göz önüne alınarak konservatif sağaltım veya açık redüksiyon ile olguların sağaltımı yapılmıştır. Travmatik nedene göre dağılımda; 23 olguda trafik kazası (% 57,5), 13 olguda küt travma (% 32,5), 1 olguda yüksekten düşme (% 2,5) ve 3 olguda bilinmeyen nedenle (% 7,5) lezyon oluştuğu saptanmıştır. Olguların klinik ve radyolojik muayeneleri sonucunda 40 köpekte 44 travmatik lezyona rastlanılmıştır. Bu lezyonların 36'sı ön ekstremite kemiklerinde kırık (% 81,9) 4'ü articulatio cubiti'de luksasyon (% 9,1), 1'i açık yara ve osteomyelit(% 2,2) 3'ü yumuşak doku travması(% 6,8) olarak belirlenmiştir. Sonuç olarak köpeklerde ön ekstremite travmatik lezyonlarının dağılımı ve sağaltım seçenekleri üzerine yapılan bu klinik çalışmada; travmatik nedenler, lezyonların dağılımı ve klinik uygulamada tedavi seçenekleri ortaya konulmuştur. Bu değerlendirme ile çalışmanın klinik uygulamalarda yönlendirici katkı sağlayacağı kanısına varılmıştır. Abstract 40 dogs from different breed, age and sex that have traumatic lesions on forelimb, which were refered to the clinics of Ankara University Veterinary Faculty Department of Surgery were conducted the materials of the present study. The cases that have traumatic lesions on their forelimbs was examined due to pain, local temperature, swolleness, deformation and crepitation after their medical history was taken. During the examination, their x-ray?s was taken and regarding the lesion type, localization, the time that passed and patient?s body weight either conservative treatment or open reduction technique?s was chosen. Distribution to traumatic reason, 23 of the cases had traffic accident (57,5%), 13 had blunt trauma (32,5%), 1 had high rise (2,5%) and no spesific reason was found for the 3 of the cases (7,5%). After the clinical and radiological examinations, 44 traumatic lesions were detected in 40 cases. 36 of the cases had forelimb fractures (%81,9), 4 had articulatio cubiti luxations (9,1%), 1 had osteomyelitis and open wound (2,2%) and 3 of them had soft tissue trauma (6,8%). In conclusion, in this study distribution of the traumatic lesions, their clinical distribution and treatment methods examined in dogs. It was concluded that this study was contributed to the clinical practice.